ــــــــــــــــــ
عمری گذشت و دیـده‌ی بارانیَم هنوز
بــــا کس نگفته ام غــــمِ پنهانیَم هنوز
همچون اسیرِ خسته‌‌‌ای دربند زنــدگی
بیتاب در اسارت و زنــــدانـــیَم هنوز
از وهمِ کابوسی که مرا میکَشد به خویش
در اضـطرابِ آن شبِ تــوفــانــیَم هــنوز
در جاده‌های شهرِ جنون پرسه میزنم
مـــــانندِ دوره گـَـــردِ خـیابــانـیَم هنوز
از شدت و هجومِ همه نـــارسایـی هـا
در اوجِ قـُــله هـــای پــریشانـیَم هنوز
سرگشته همچو نقطه‌ی پـرکار میروم
در انتهای بـــی ســر و سامــانـیَم هنوز
آذر خـدای را تـــو بــر افـروز شعله ای
در انـــجمـــادِ فصلِ زمستانـیَم هـنوز
(ناهید آذر سید)